کد مطلب: 77310
شهداي حماسه اقتصادي ادامه دهنده راه اباعبدالله الحسين(ع) هستند/ از آرمان هايمان کوتاه نمي آييم
تاریخ انتشار : 1393/01/01
نمایش : 770
به گزارش سلام لردگان به نقل از مشکات برين بام ايران،
آري شهيد مرتضي پالار وهمرزمانش، نسلي بعد از شهيدان ? سال دفاع مقدس هستند، كه برايمان سرود ولايتمداري سر مي‌دهند و همواره عشق مادرشان زهرا(س) را در دل فرياد مي‌زنند و شهيد اقتدار و عزت اقتصادي ايران هستند.
دو روز از پر کشيدن ? شهيد هم استاني مان در حادثه تروريستي دياله عراق مي گذرد، هماناني كه به حق، فرموده امام خامنه‌اي(مدظله العالي) را بار ديگر به عرصه ظهور رساندند كه:« آن روزها دروازه‌اي براي شهادت داشتيم، امّا امروز معبري تنگ! هنوز هم براي شهادت فرصت هست، دل را بايد صاف كرد.»
به زيارت امام حسين(ع) رفته بود از او پرسيدم برادر از کربلا تعريف کن چي برامون سوغات آوردي جواب داد، اينبار سوغات نياوردم فقط براي خودم از کربلا کفن خريدم. انگار او مي دانست چهلم سيدالشهداء(ع) با هفته شهادتش همزمان مي شود.
پس از گذشت ?? سال از عمر با برکت انقلاب اسلامي و اهداي هزاران شهيد مقتدري که در گوشه گوشه اين وطن در خون خود غلتيدند، در باغ شهادت بر روي دلاوران و غيورمردان ايران همچنان گشوده است، خانواده ها با تأسي از سيد الشهدا(ع) علي اکبر هاي خود را به عرصه دفاع از اين مرزو بوم مي فرستند و هر از گاهي افتخار شهادت در راه خدا نصيب آن ها مي شود و بسيارند مادران، پدران و همسراني که به روش اولياي الهي پس از شهادت جگر گوشه هايشان سجده بر آستان الهي مي سايند و خدا را شکر مي کنند.
امروز مصادف است با دومين روز عروج شهدايي که بيست و دوم آبان ماه در حادثه تروريستي دياله عراق به شهادت رسيدند. و امروز در هفشجان با برادر شهيد گرامي مرتضي پالار گفت و گو مي کنيم.
شهيد مرتضي پالار در سال ???? در خانواده‌اي مذهبي در استان چهارمحال و بختياري به دنيا آمد. وي به دليل شرايط سخت زندگي، نتوانست تحصيلات خود را بيشتر از ديپلم ادامه دهدوبا تخصص "استادکار مکانيک و برق" به کمک معيشت خانواده ورشد وشکوفايي اقتصادي ايران اسلامي شتافت. وي ساکن هفشجان،متاهل و داراي ? فرزند دختر مي باشد.
ماشاء الله پالار درباره برادر شهيدش مرتضي پالار با اندوهي غم از فراق او مي گويد: جسد برادرم کاملا سوخته است و امروز براي آزمايش DNA به پزشکي قانوني مراجعه کردم.
برادر شهيد: مرتضي، پسري زحمت کش بود، ماشاء الله پالار در مورد خصوصيات اخلاقي و رفتار برادر شهيدش چنين مي گويد: مرتضي پسر بسيار پرتلاش، زحمتکش و خانواده دوست بود. او تمام تلاشش را براي زندگي آبرومند به کار برد و هميشه سعي کرد با تلاش وزحمت خود فرزندانش را بزرگ کند. ما از او راضي بوديم و اميدواريم خدا هم از او راضي باشد.
با تخصص "استادکار مکانيک و برق" به کمک معيشت خانواده ورشد وشکوفايي اقتصادي ايران اسلامي شتافت.
برادر شهيد پالار درباره عزيمت او به دياله عراق و خدمتش در پروژه خط انتقال گاز ايران به بغداد مي گويد: با توجه به اين که مي دانستيم کار در شهر و ديار دور برايش سخت است، وقتي از او درباره کارش سوال مي کرديم و از ناامني آنجا پرسيديم با ابراز رضايت کامل مي گفت:" جايم خوب است خيالتان راحت باشد ما با اسکورت حرکت مي کنيم، خداوند نگهدار است."
وي براي کسب رزق و روزي حلال با دسترنج خود هيچ گاه شکايتي نمي کرد. مرتضي ارادت خاصي به امام حسين(ع) داشت. قبل از رفتنش به دياله به زيارت امام حسين(ع) رفته بود از او پرسيدم برادر از کربلا تعريف کن چي برامون سوغات آوردي جواب داد، اينبار سوغات نياوردم فقط براي خودم از کربلا کفن خريدم. انگار او مي دانست چهلم سيدالشهداء(ع) با هفته شهادتش همزمان مي شود.
بدانيد شيعه در ذاتش شهادت نهفته است، تا هر چند تايي از ما بکشيد، ما کم نيستيم و اگر همه ما را بکشيد ما دست از آرمانهايمان نمي کشيم.
برادر شهيد: راه شهداء ادامه دارد و ما هم دست از آرمانهاي انقلابمان بر نمي داريم.
برادر شهيد پالار با دلي خونبار، از خوبي هاي مرتضي مي گويد و اظهار مي کند: شهداي ? سال دفاع مقدس براي دفاع از خاک کشور رفتند و الان برادر من با هدف دفاع از اقتصاد کشورم رفت. هدفشان يکي بود و ارزش شهادتش کمتر از شهداي دفاع مقدس نيست، من افتخار مي کنم که شهادت نصيبش شد. دشمن دائما در حال ضربه زدن به نظام جمهوري اسلامي ايران است به خصوص از طريق کشورهاي همسايه است وسعي دارد که روابط ما را با آنها خدشه دار کند و با ايجاد رعب و وحشت، شيعيان را به جان هم بيندازد و با برهم زدن ارتباط قصد دارد ما را از نظر اقتصادي عقب بزند.
حرف من به همه تروريست ها و اشرار مسلح اين است: برادر من به خاطر شيعه بودنش کشته شد. بدانيد شيعه در ذاتش شهادت نهفته است، تا هر چند تايي از ما بکشيد، ما کم نيستيم و اگر همه ما را بکشيد ما دست از آرمانهايمان نمي کشيم.
وي در ادامه گفت: من امروز ذره اي از مصيبت هاي حضرت زينب(س) را متوجه مي شوم، ايشان چه قدر سختي کشيد و چقدر صبوري کردند.